صفحه اصلی
ایمیل به نویسنده

-----------------------

Link dumps

تحریم را آیا راه به مقصود هست؟

آقای شاهرودی ، مجتبی سمیع نژاد را آزاد کنید

"ژانت آفاری": مردان تاریخ نگار به ندرت از زنان تاریخ می گویند

دکتر ثریا مکنون: جنسیت و سایر صفات انسانی در درون هر فرد قرار دارند

حضور فمینیسم کرد در جنبش زنان: نوشین احمدی خراسانی

نامه حنيف مزروعي به عليزاده رئيس کل دادگستری استان تهران

 اکبر گنجي قديمي ترين روزنامه نگار زنداني در "بزرگترين زندان خاورميانه برای روزنامه نگاران"

آیا لیبرالیسم در نبرد با اسلام رادیکال است؟ مصاحبه با فرانسیس فوکویاما، واشنگتن پريزم

نامه سرگشاده شادی صدر  به رييس جمهور در اعتراض به ممنوعيت خروج از كشور

 

-----------------------

Monthly Archives
09/01/2003 - 10/01/2003 12/01/2003 - 01/01/2004 01/01/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 03/01/2004 03/01/2004 - 04/01/2004 04/01/2004 - 05/01/2004 05/01/2004 - 06/01/2004 06/01/2004 - 07/01/2004 07/01/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 09/01/2004 09/01/2004 - 10/01/2004 10/01/2004 - 11/01/2004 11/01/2004 - 12/01/2004 12/01/2004 - 01/01/2005 04/01/2005 - 05/01/2005 05/01/2005 - 06/01/2005 06/01/2005 - 07/01/2005 08/01/2005 - 09/01/2005

-----------------------

Search


-----------------------

 

 

 
 
Tuesday, April 06, 2004
وقاحت بی شرمانه و سکوت ما

از زمانی که جنبش زنان ایران تحت هر عنوان و فرقه ای به مبارزه علنی برای برابری

و عدالت نابود شده اش پرداخته و آوازه اعتراض به حقش در جهان بین الملل پیچیده

مدت زمان زیادی نمی گذرد ولی در همین مدت زمان کوتاه رژیمی که آگاهی و

بیداری زنان را زنگ خطری هولناک برای بقای خود فرض میکند از هیچ کوششی

برای ضربه زدن و سرکوب کردن او فروگذار نمیکند ...

یکی از همین تلاش ها و ساز و کارهای در ظاهر احمقانه که مدت زمان مدیدی

از تولد ننگینش نمی گذرد استفاده از تبلیغات و به کار گیری رسانه ها خصوصا
رسانه ملی ! است ...

علم ارتباط شناسی امروزه با تحقیقات وسیع روی اثر تبلیغات بر ذهن به ما ثابت

میکند که تکرار یک موضوع و رویداد هرچه قدر هم قبیح و زشت باشد با تکرار

و مرور زمان به هنجاری معمول و عادی تبدیل میشود تا جاییکه ذهن به عنوان

اصلی قابل قبول در قبال تکرارش عکس العملی نشان نمی دهد.

حال با این وجود چند ماهی میشود که تلویزیون جمهوری اسلامی با وقاحت

بی شرمانه و مثال زدنی اش به سوی تحقیر علنی و بی پروایانه حقوق و شخصیت

زن می تازد و به دنبال ساختن فرهنگ و نظام فکری خاصی که بر مبنای سیاست

قبیح مردسالارانه اش است تیشه بر ریشه زن میزند ....


ساخت سریالها و برنامه هایی که عمدتا با هدف تحقیر و ترور شخصیت زن صورت

میگیرد به دنبال سیاست های منفور و پوسیده ای است که جنبش و عدالتخواهی

جامعه نسوان را بدلیل ساختار بنیادین و سنت گرای قرون وسطایی اش خطرناک

می بیند و هر آن ازبیم شدت گرفتن موج اعتراضات و رسا تر شدن فریادهای

آزادیخواهی دست به دامان حربه ای میشود ...

اما سوالی که اینجا پیش می آید این است که با کدامین سابقه فرهنگی و کدام
محبوبیتی جرات چنین اهانت ها و نقض حقوق های آشکار را میکند ؟

آیا پاسخ این نیست که تا زمانی که ما زنان در هنگام رویارویی با چنین نیرنگها

و ناعدالتیهایی به نوشتن چندین مقاله خشمگینانه و اعتراضات جسته و گریخته

بسنده میکنیم

وضع همین است که هست ؟؟

آیا وقت آن نرسیده که با اعتراضی سازمان یافته مقابل هر سریال مزخرفی که با

هدف نقض حقوق زن ،استهزا مدافعین حقوق زن ، کاهش تقبیح چند همسری ،

به سخره کشیدن شخصیت و جنسیتش! فعالیت ها و مسئولیت هایی که میتواند در

جامعه داشته باشد ، ایدئولوژی هایش و ...و ...

ایستاد ؟؟؟ و تولید و پخشش را متوقف کرد ؟

ما با خاطره به یادماندنی پارک لاله به وضوح دیدیم که اگر بخواهیم و دست در

دست هم دهیم میتوانیم پایه های متزلزل نا عدالتی و نابرابری جنسیه رژیم زن

ستیزرا بلرزه در آوریم و چقدر میتوانیم هراس در دل تاریک ظلم و ناعدالتی
بیاندازیم .....

و ما میتوانیم جامعه ای مدنی بر مبنای آزادی کامل و همه جانبه زن بسازیم ...



1zan  ||  7:21 AM

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Comments: Post a Comment